تنها علیه تنهایی (بتمن علیه سوپرمن)

تنهایی رو تقدیس نمودیم و تعریف

اما تنهایی افسردگی میاره و این خوب نیست

ولی چه کنیم که همه برن و ینی اکثرا میرن باز تنهایی میاد

تنهایی موجودیت خاصی نداره و این ماییم"بالاخص خودم" که به تنهایی شخصیت میدیم.

تنهایی ذاتا وجود نداره و نبود مثلا دوست رو به تنهایی تفسیر میکنیم .

ینی مثل تاریکی،

تاریکی ذاتا وجود نداره و ما نبود نور رو تاریکی مینامیم.

زیادی فلسفی شد ادامه نمیدم این تفاسیرو.

تنهایی یه اتفاق ناگزیره یه باتلاقه ناگریزه که میوفتی توش ، نباید دست و پا بزنی، بیشتر با وجودت آمیخته میشه و اگه ساکن بمونی شاید یه روزی یه دستی به سمتت دراز شد

اگه تنهایی تو وجودت حل بشه، تو غرق شدی.

هزار تا دست هم به سمتت بیاد مثه مرده ی متحرکی و همیشه احساس تنهایی در وجودته

در اون لحظه تو دیگه تسلیم تنهایی شدی، تسخیر تنهایی شدی.

جوری که من شدم.

پ.ن:

یکی از تلخ ترین عواقب تنهایی فکر کردن به اخراشه. یه انیمیشن هست به اسم COCO اونجا نشون میداد هرکس که میمیرد و میرفت اون دنیا ، وقتی تو دنیای زنده ها فراموش میشد، تو دنیای مرده ها هم ناپدید میشد.عجیب یاد خودم افتادم.

اسپین آف ازدواج...نامه ای به همسر آیندم

تنها علیه تنهایی (بتمن علیه سوپرمن)

ترک میکنیم آیا ، این گدا مآبی را!